Klein, maar toch ook zo groot...

Vrouwen die langer borstvoeding geven weten vast wat ik bedoel; het zelf kunnen voeden van jouw kindje is iets magisch, iets moois van de natuur en iets waar je waarde aan hecht. Het is een intiem momentje met jouw zoon of dochter, die niemand anders hem of haar kan geven. Nore is nu 16 maanden en ze krijgt, misschien moet ik nu wel zeggen kreeg, nog altijd borstvoeding. Iets wat ik, omdat het goed ging, graag 1,5 jaar wilde volhouden. Toen ik zwanger was van Nore wist ik wel dat ik het zelf voeden wilden proberen. Of het lukt, dat is natuurlijk altijd de vraag. Maar het ging goed, heel goed, zelfs zo goed dat ik de overvolle voorraad moedermelk heb kunnen doneren aan een andere moeder, die helaas zelf niet voldoende melk aanmaakte. Hoelang ik wilde voeden, dat zag ik vanzelf wel, ik heb mijzelf nooit een druk of een eis opgelegd. Ik heb volledig vertrouwd op mijn lichaam. Maar de situatie veranderde en ik stelde mijzelf de einddatum van 1,5 jaar. Niet omdat ik per se wilde stoppen, maar omdat ik in verwachting ben van onze tweede dochter en ik de voeding van Nore afgebouwd wilde hebben voordat de kleine meid er is. Nore wordt nu grote zus.

Waar deze mama geen rekening mee had gehouden, iets wat ik stiekem natuurlijk wel altijd in mijn achterhoofd heb gehouden, is dat Nore er zelf misschien ook wel een keer mee wilde stoppen. En dat moment brak vorige maand aan. Ze is klaar met de voeding van mama en heeft het niet meer nodig. Eigenlijk is dit de perfecte manier om te stoppen, ik hoef haar niets te leren, niets te weigeren, het gaat allemaal natuurlijk en zij heeft dit zelf beslist. Maar mentaal was mama hier nog niet helemaal klaar voor. Het kleine momentje wat van ons samen is nu afgelopen en komt op deze manier nooit meer terug. Mijn kleine meisje wordt groot én eigenwijs.

Het menselijk lichaam, het vrouwelijk lichaam, is zo bijzonder. Het past zich helemaal aan. Ik heb weinig last gehad van het feit dat de voeding van de een op de andere dag stopte. Mijn lichaam heeft zich aangepast aan de situatie en maakt zich nu klaar voor de volgende situatie. Dat het voeden van jouw kindje niet voor iedereen vanzelfsprekend is en niet iedereen het maanden wil of kan volhouden weet ik. Hier heb ik vorig jaar een blog over geschreven. Of het bij onze tweede dochter ook lukt, zolang lukt en of ik dan ook melk kan doneren, dat weet ik niet. Het maakt ook niet uit, het komt zoals het komt. Ook deze keer zal ik volledig op mijn lichaam vertrouwen.